این قاب زیبا با حضور ۱۲ دبیر پیشکسوت میانه را باید کهکشانی با 12 ستاره دانست.
این گردهمایی به بهانه تجلیل از آقای زمانی دبیر پیشکسوت فیزیک دبیرستانهای میانه در روز ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ برگزار شد.
دبیران عزیز از راست عبارتند از آقایان:
محمد پور، کریمخانی، شیرازی، رنجبران، زمانی، شاه‌محمدی، رستمی،طوفانی،حافظ زاده، داودی، رحیمی، اکبری
با سلام وعرض ادب
ایشان و عزیزانی که متاسفانه در عکس نیستند تنها آموزگار نیستند مظهر عشقند
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
عاشقانه دستبوس همشون هستم
با سلام و عرض ادب و احترام محضر استاد های عزیز،ارجمند و بزرگوار در قاب تصویر و جناب آقای نائبی به خاطر پوشش این خبر، بنده هم افتخار شاگردی استادان محترم، آقای محمدپور (دبیر زبان انگلیسی) و آقای زمانی ( دبیر فیزیک ) را داشتم .
بد نیست یادی بکنم از سایر دبیران در دهه شصت که حق استادی به گردن بنده دارند :
۱- آقای علی ممانی استاد تمام ۲- آقای سلیمانی دبیر زیست شناسی ۳- آقای محمدی دبیر زیست شناسی ۴- آقای مهدوی دبیر فیزیک ۵- آقای مرحوم غنی زاده دبیر شیمی ۶- آقای علی سیرانی دبیر ادبیات ۷- آقای اصغرزاده دبیر شیمی ۸- آقای مرحوم رضا جباران دبیر ریاضی ۹- آقای مرحوم مسلمی معاون دبیرستان بوعلی سینا ۱۰- آقای صادقی رئیس دبیرستان و استاد مرکز تربیت معلم و سایر دبیران محترم .
یکیش هم من. یکیش هم تو. همه می ترسیم. انگار اگر چیزی بنویسیم فردا به قبای آقایان بر بخورد. ما را اخراج کنند. ما را به دادگاه بکشانند.
نمی دونم برای چی خیلی ها حاضر نیستند با اسم واقعی بیان حتی برای چنین پیام خوبی. فکر کنم فضای سیاسی میانه بد است و بعداً اذیت می کنند و مردم می ترسند. از صدای میانه تشکر می کنیم که خودش را سپر بلای ما کرده تا هرچه دوست داریم بنویسیم بدون اینکه خودمون رو معرفی کنیم.
مگر عار می دانی که اسمت را نمی نویسی؟ یا کلاست خیلی بالاست؟
باسلام
من به خود افتخار میکنم که بجز دو استاد در محضر اساتید و بزرگوارانی که در این قاب جمع شده اند، شاگردی کرده و درس اخلاق و علم آموخته ام. و با آن دو استاد دیگر به سبب ارتباط و همکار بودن با پدر فقیدم از نزدیک آشنا و ارادت دارم. بزرگوارانی که هرچقدر به آنها چشم میدوزیم یادآور خاطرات و لحظات فراموش نشدنی مان در دهه 50 و 60 هستند. شمعهایی که با سوختن، چراغ راهنمای زندگی و رسم و رسوم آن بودند و هستند. دستشان را با تمام خضوع و ارادت از این راه دور میبوسم. خداوند نگهدار و حافظشان باشد.
سلام بسیار متشکرم بله درست می‌فرمائید عکس من دقت کردم اون آقای اکبری نبود.یه لحظه یاد دبیر شیمی افتادم فکر کنم بهمن اکبری بود...در کل سپاسگذارم از کامنتتون
کاش اقای داودی بانی خیر شوند و دبیران محترم با کت و شلوار و پیراهن اتو کرده و کروات بروند مدرسه ملاحظه می فرمایید که چقدر شیک و تر و تمیز و با پرستیژ شده اند . حرف این معلم در اعماق وجود دانش آموزان نفوذ می کند نه معلمانی با سرو وضع ژولیده و لباس پلاسیده .
البته این اقای اکبری ، اون آقای اکبری مد نظر شما یعنی دبیر شیمی نیستند این اقای اکبری از دبیران مدارس راهنمایی هستند .
عزیز جان ما نگفتیم حقوق معلم از دیگر مشاغل زیادتر بود بلکه منظور این بود که آن زمان اصلا تورم معنا نداشت و حقوق کارمند کفاف زندگیش را می کرد و از بابت مخارج زندگی کارمند دغدغه ای نداشت مثلا من خودم سال شصت دبیر بودم با شش سال سابقه پنج هزار و خرده‌ای حقوق میگرفتم و تقریبا معادل حقوقم هم اضافه کار داشتم (البته آن زمان تدریس خصوصی در میانه مرسوم نبود ) دقیقا بخاطر دارم سال شصت سکه تمام سه هزار تومن بود که بعنوان مثال من با درآمد ماهانه ام که صرفا شامل حقوق و اضافه کارم بود می توانستم سه سکه تمام و دو سکه ربع بخرم ولی اکنون بعد از سی و شش سال تدریس که باز نشسته شده ام حقوق من و امثال من دوازده میلیون است که حتی یک نیم سکه هم نمی توانم بخرم . وقتی میگویم تورم معنا نداشت دقت بفرمایید که حقیر کلیه مراحل تحصیلم از ابتدا تا پایان دانشگاه خود کار بیک در طول همه این سالها در کل ایران اعم از شهر و روستا پنج ریال بود ولی حالا هر لحظه قیمت ها سیر صعودی دارند .
این رو بهش میگن خبر . واقعا صدای میانه دستمریزاد آقای خبرنگار یادبگیر .
اساتید آقایان شیرازی دبیر محترم جغرافیا . داوودی ، دبیر محترم زبان خارجه و رحیمی دبیر محترم ریاضی از اساتید بااخلاق و با وجدان و تلاشگر و باسواد اینجانب در دوره راهنمایی و متوسطه در مدرسه راهنمایی شهید مصطفی خمینی و دبیرستان امام خمینی ره بودند . دستانشان را به نشانه ادب و قدردانی می بوسم و سر تعظیم در مقابلشان فرود می آورم . این اساتید با وجدان کجا و این تازه به دوران رسیده ها کجا ؟
بنده دست تک تک این عزیزان را میبوسم از جمع آقای اکبری دبیر شیمی ما در دبیرستان بوعلی بود سال ۷۷ بود که خبر رسید فرزندشون از دنیا رفته ما همگی جمع شدیم رفتیم خونه آقای اکبری ...چه اتفاق تلخی بود روح پسر بزرگوارشان شاد و یادشان گرامی...
اصلا موافق نیستم که اون موقع حقوق معلمین خوب بود ، برعکس از خیلی از مشاغل حقوق پایین داشتند، به قول قدیمی ها که می گفتن:
بالا درسوی اوخو هشداد اولماسون ماغیل معلیم کی اولارسان،
واقعا حیف و هزار حیف که چه زود گذشت، انگار همین دیروز بود که این اساتید به ما درس می آموختند، انسانهایی که با کمترین حقوق و بی چشم داشتی و دلسوزانه دانش آموزان را تربیت میکردند، دهه 50 و دهه 60 ها مدیون این اساتید هستند، چون واقعا دل میسوزوندند، نه مثل الان ......
به نظر من مدرسه دیگه اون کارآمدی خودشو از دست داده، بچه های این دوره و زمونه نه علم درست و حسابی میاموزند نه تربیت درست حسابی،
اصلا احترام به بزرگتر دیگه واسشون معنی نداره،
واقعا حیف
با سلام آقای نائبی...اینها همشون شبیه سناتورهای بازنشسته آمریکا هستن...
بسیار عالی...جزوه بهترین نظرات بود که بنده در صدای میانه طول آین چند سال دیده بودم..واقعا درست میفرمایید.شما صد در صد آدم تحصیل کرده ای هستید .هر جا هستید موفق باشید.
سلام ممنون از پاسختان که کافی بود مخصوصا عبارت همنشینی عالم و جاهل که اصل مطلب ادا شده
با سلام دورود بعنوان یک دانش آموز قدیمی و از شاگردان این بزرگواران خواستم در جواب سوالهایی آن عزیز مطالبی هر چند ناقص خدمت شریف عارض شوم : اولا خوش تیپی دبیران قدیمی دلایل متعددی دارد از جمله گزینش اصولی در انتخاب معلم ، که معلم باید قیافه و پوشش و هیکل مناسبی داشته باشد . دوما حقوق معلم آن موقع کفاف زندگیش را میکرد و حتی مازاد و پس اندازی هم داشت در نتیجه تغذیه خوب ، تفریح و مسافرت خوب و ورزش مناسب و پوشش خوب و مناسب داشتند که همه اینها در خوشایند بودن تیپ و اندیشه و افکار انسان موثر هستند . دبیران آن دوران اکنون هم حتی اگر در مضیغه مالی هم باشند ولی طبق سیاق و عادت قدیم حفظ ظاهر می نمایند و خود را مقید می کنند که در جامعه آراسته ظاهر شوند چون قلبا معتقد بودند که معلم الگوی دانش آموز است . در مورد سوال دوم باید گفت این مسئله منحصر به دبیران نیست بلکه این مورد در تمامی مشاغلی که نیاز به تحصیلات عالیه دارد صدق میکند چرا که آن زمان قبولی و تحصیل در دانشگاهها صرفا منوط بر بضاعت و توانایی علمی بود و دانشجو صرفا بر پایه بنیه علمی پذیرفته میشود در نتیجه افراد باسواد و از نظر علمی توانا وارد دانشگاه میشدند و مدرسین و اساتید آنان هم واقعا استاد بودند علم و سواد واقعی داشتند در نتیجه برای علم آموزی انگیزه داشتند عالم تربیت میگردند نه مثل دوران حاضر که انتخاب و گزینش دانشگاه ، دانشجو و استاد غیر اصولی و بدون کمترین ملاک علمی اغلب سهمیه ای و معدود افراد غیر سهمیه هم با همنشین شدن و قرار گرفتن عالم و جاهل در یک ردیف کمترین انگیزه ای به علم اموزی و دانش افزایی ندارند . و نتیجه این میشود که امروز شما چنین سوالی را مطرح کنید . و اما در مورد سوال سوم شما باید بگویم که آن زمان معضل بیکاری نبود و افراد واقعا دنبال کاری می رفتند که هم علاقه و استعداد آن را داشتند و هم برای آن شغل ساخته و پرداخته شده بودند در نتیجه به کار خود عشق می ورزیدند نه مثل دوران حاضر که افراد اینقدر طعم تلخ بیکاری را چشیده و از نا علاجی و یا بهر طریقی تقی به توقی خورده حالا به هر نحو که شما بهتر از بنده میدانید روزنه ای برای استخدام و شغل باز شده و عده‌ای پریده اند یا بهتر بگویم هل داده اند داخل با کمترین انگیزه مالی و معنوی شغلی و صرفا از روی اجبار و نا چاریکاری شغلی را اشغال کرده اند و نتیجه اش همین شده که مشاهده می نمایید .
در مورد دبیران قدیمی 3 سوال دارم:
1ـ چرا دبیران قدیمی خوش تیپ، خوش پوش و خوش فکر بودند. حتی در 70 و 80 و 90 سالگی اینقدر خوش تیپ هستند.
2ـ چرا دبیران قدیمی آنقدر باسواد بودند؟ چرا در نسل بعدی آن را ندیدیم؟
3ـ چرا دبیران قدیمی آنقدر دلسوز بودند؟ یادم هست گاهی گیر می دادند که دیروز چرا توی خیابان بودی؟ چرا درس نمی خوندی؟ عین پدر بودند برامون.
چقدر صدای میانه با تمام تلخی هاش گاهی شیرین می شود! این تصویر چقدر زیباست. واقعا کیف کردم.
استاد زمانی به تحقیق پدر فیزیک میانه هستند
صفا و وفا در همه اقشار به نسبت گذشته کمرنگ شده فقط خاص نسل جدید نیست
دستمریزاد هم صدای میانه وهم اساتید گرانقدر
فقط عکس وضوح کمی دارد
بدینوسیله از جانب خودم وبقیه دوستانم که در مراسم تجلیل از همکار عزیزمان آقای زمانی شرکت داشتند از مدیریت صدای میانه که نهایت لطف ومحبت را در مورد انعکاس عکس ونوشتن یادداشت محبت آمیز همه مارا مرهون لطف خود قرار داده اند تشکر وسپاسگزاری دارم ارادتمند علی رحیمی
بنده افتخار شاگردی اساتید داودی، زمانی و حافظ‌زاده را داشتم خدا حفظشون کنه
با سلام و تشکر از این تصویر زیبا که یاداور دبیران دلسوز و زحمت کش هست بنده هم افتخار دانش اموزی اقایان شاه محمدی وزمانی را داشتم دبیر ادبیات باسواد وبااخلاق ودبیر فیزیک باسواد و دلسوز ما بودند ارزوی سلامتی برای همه دارم.
چه عكس زيبا و خوبي به اين اساتيد و بزرگان درود مي فرستيم ، اين شخصيت هاي فوق العاده دلسوز دانش آموزان خود را مثل فرزندان خود نصيحت ميكردند و انگيزه مثبت مي دادند و به درس خواندن و پيشرفت تشويق ميكردند واقعا ما به وجود اين بزرگواران افتخار مي كنيم و مديون اين عزيزان هستيم.
واقعا سر تعظیم فرود میاورم به ساحت استاد کریمخانی عزیزاستادی توانمند با اخلاق انسانی به تمام معنا و با وقار استاد زبان ما بودند بمدت چند سال خدا حفظشون کنه
باسلام
بنده نیز افتخار دانش آموزی 4 استاد محترم (استاد رنجبران : دبیر زیست شناسی ، استاد حافظ زاده : دبیر عربی ، استاد رحیمی : دبیر ریاضی ، استاد اکبری: دبیر شیمی ) را داشتم .
چه دورانی بود (دهه 60) خدا همه شون حفظ کنه.
چقدر سنگین و با وقار و قاب فوق العاده زیبا از این انسان‌ها شریف ثبت شده ، سلامت باشند، سال‌های سال، انشالله
باید به احترام این انسانهای بزرگ خم شد. این نسل از دبیران علاوه بر دانش بالا، دلسوزی بالایی هم داشتند. عین پدر بودند.
این قاب به تنهایی حداقل ۴۰۰ سال تدریس را به تصویر کشیده است.
با تشکر از آقای سروش بابت تهیه این عکس و سپاس از آقای محمدپور و دیگر همکارانشان بابت برگزاری این محفل زیبا.
بسیار عالی
افتخار شاگردی سه نفر از اساتید محترم (آقایان شیرازی، حافظ‌زاده و رحیمی) را داشتم. هر سه انسان شریفی بودند. خصوصاً استاد حافظ‌زاده معلمی توانمند و بسیار خوش اخلاق بودند.
از همینجا دست تک تک اساتید را میبوسم.
حدا حفظشان کند انشاا...