ترکمنچایی ها پس از وعده نافرجام احدی از نمایندگان وقت میانه مبنی بر استقلال از میانه و تبدیل به یک شهرستان مستقل، در طول ادوار گذشته مجلس از تک تک نامزدهای مجلس این موضوع را مطالبه کردند.
این وعده نافرجام، باعث کینه گرفتن ترکمنچایی ها از میانه ایها شد و تصور کردند حق طبیعی آنها توسط میانه غصب شده است. لذا برای انتخاب یک نماینده از ترکمنچای یکدست شدند و تصمیم گرفتند فقط به نامزدهای ترکمنچای رأی بدهند، آن هم تک رأی.
این تفکر بر این اساس استوار است که اهالی ترکمنچای فقط به یک نامزد ترکمنچایی تک رأی بدهند و لااقل به همان اندازه نیز اگر بتواند از اهالی غیرترکمنچای رأی بیآورد، آن نامزد ترکمنچایی به مجلس راه خواهد یافت و ترکمنچای را به شهرستان تبدیل خواهد کرد.
این محاسبات ریاضی، اشتباهات زیر را دارد:
1ـ میانه را دوقطبی می کند و به مرور زمان در دهه های بعدی می تواند دامنه اختلافات و کینه ها را گسترده تر و متنوع تر کند.
2ـ حداکثر جمعیت بخش ترکمنچای 25 هزار نفر و حداکثر تعداد حائزین شرایط رأی دادن آن، 18 هزار نفر است. اگر حضور در انتخابات 50% باشد، حداکثر آرای تک رأی بخش ترکمنچای 9 هزار رأی خواهد بود. با همین فرمول، پتانسیل رأی غیرترکمنچایی ها 60 هزار رأی خواهد بود. اگر غیرترکمنچایی ها هم مثل ترکمنچایی ها عمل کنند آیا با 9 هزار مجموع آرا می توانند در مقابل 60 هزار مجموع آرای غیرترکمنچای چنین مهندسی بکنند؟
3ـ آرای بخش ترکمنچای بین 4-3 نامزد ترکمنچایی باید تقسیم شود. لذا مجموع 9 هزار رأی به هر نامزد برابر با 3000 تا 4000 رأی می شود.
4ـ اهالی ترکمنچای عبارت از دهستان اوچ تپه شرقی و روستاهای مدعی و بزرگی مانند صومعه علیا است که حاضر نیستند به این نقشه مهندسی ترکمنچایی ها تمکین بکنند. لذا آرای یک نامزد ترکمنچایی به 2000 تا 3000 رأی می رسد.
5ـ اهالی بخش ترکمنچای که حاضر به تک رأی به نفع نامزد ترکمنچایی نباشند، کم نیستند و تعداد آرای فوق شکسته تر می شود.
با این مقدمه، یک نامزد ترکمنچایی نمی تواند بیش از 2000 تا 3000 رأی از بخش ترکمنچای داشته باشد و فقط آرای غیرترکمنچایی هاست که می تواند آرای آنها را بیشتر کند.
حال سئوال این است: اگر غیرترکمنچایی ها مثل ترکمنچایی ها رفتار کنند، چه می شود؟ آن نامزدها نمی توانند بیش از 2000 تا 3000 رأی بدست آوردند!
