حيات بزرگان براي ما چشمه جوشان و زاينده اي است كه هرگز از ايمان ، تجربه ، اميد و پند خشك نمي گردد و اين بزرگان قله هاي مرتفعي هستند كه با شور و شعور بي پايان بسوي آنها مي رويم و مَشْعَل هاي فروزاني هستند كه تاريكي ها و سياهي ها را از جلوي ديدگان ما محو مي سازند و همين بزرگانند كه اعتماد ما را به خود ، زندگي و هدف هاي دور و حيات بخش آن هميشه تجديد مي نمايند و شوقي وصف ناپذير در وجود ما براي پيمودن مسير دشوار حيات ايجاد مي كنند.

با وجود اينكه ميان ما Ùˆ اين والا مقامان فاصله زماني Ùˆ مكاني مطرح هست ولي هميشه با ما هستند Ùˆ هرگز نه گذر زمان مي تواند طنين صداي آنها را از گوش ما دور كند Ùˆ نه مكان مي تواند سيماي تابناك آنها را از نظر ما محو سازد Ùˆ امام علي (ع) بزرگِ بزرگان عالم ØŒ بي همتا نسخه ايست كه خاور Ùˆ باختر جهان ØŒ نه در گذشته Ùˆ نه در حال ØŒ صورتي بر طَبَق او مشاهده نكرده است Ùˆ تاريخ Ùˆ حقيقت به خوبي گواهي مي دهند كه او روح بزرگ ØŒ وجدان پرعظمت Ùˆ صداي عدالت انساني است . قهرمان بُت شكن Ùˆ عدالت خواه تاريخ كه در سرتاسر زندگي پربار خود از حق گفت Ùˆ در راه اعتلا Ùˆ اجراي حق كوشيد Ùˆ سرانجام نيز در راه اجراي حق ØŒ حقيقت Ùˆ عدل شربت نوشين شهادت را نوشيد Ùˆ اسطوره اي كه در راه آزادي Ùˆ رهايي توده هاي مظلوم از دست متعصبان تاريك انديش Ùˆ قدرتمندان چسبيده به قدرت Ùˆ رياكاران ØŒ رايَت مبارزات اجتماعي آشتي ناپذيري را بر دوش كشيد Ùˆ در راه بسط اين انديشه سترگ ØŒ بسياري ناملايمات Ùˆ نامهربايها را تحمل كرد اما ميدان را براي جُولان انديشه هاي پوچ Ùˆ رياكارانه خالي نكرد . چرا كه او خود را مسئول مي دانست . مسئول انسانيت  ... 

 Ø§Ù†ØµØ§ÙØ§ مسئوليت Ú†Ù‡ دشوار است Ùˆ موقعي دشوارتر مي گردد كه بخواهي عدالت را مجري باشي ...

مردي كه هزار Ùˆ چهارصد سال پيش، نيمه شب ها از شهر بيرون مي آمد Ùˆ در نخلستانهاي حومه شهر كوفه تنها مي گريست Ùˆ چون فرياد بر سينه اش مي كوفت Ùˆ در حلقومش گره مي خورد Ùˆ راه نفس را بر او مي گرفت ØŒ از بيم گوشهاي پشت سر ØŒ  سر در حلقوم چاه مي كرد Ùˆ عقده ها را آزادانه مي گشود Ùˆ دردها Ùˆ رنجهايش را در چاه مي ريخت Ùˆ آسوده مي گشت Ùˆ سَبُك مي شد اما افسوس ...ØŒ افسوس كه هنوز هم تنهاي تنهاست...

اي ماه تابان، اي آسمان  بيكران ØŒ اي ستاره هاي درخشان آيا علي را همچنان در كوچه باغها Ùˆ نخلستانها ØŒ تنها به ياد مي آوريد ØŸ اي تاريخ ! چرا مُهرِ سكوت بر دهان زده اي ØŸ چرا لبانَت را به افسوس مي گزي؟ چرا سايه سنگين اندوه بر چهره ات نشسته Ùˆ آنرا مكدّر ساخته است ØŸ حرف بزن ØŒ بگو Ùˆ بشكن اين سكوت كُشنده را ØŒ چرا كه تو بهتر از هر كس ØŒ بر سرگذشتِ اين دردمندِ درد آشنا ØŒ آگاهي . آري بيشك اگر ايمان علي ØŒ مذهب علي Ùˆ اسلام علي بر مردم آنطور كه بود ØŒ ارايه مي گشت همه چيز بطرز شگفت انگيزي دگرگون مي شد Ùˆ بيشك طنين صداي علي (ع) را در زير اين شبستان سياه قرن بيشتر Ùˆ بهتر مي شنيديم Ùˆ مي ديديم كه همچون صاعقه اي بر برج هاي پوشالي جهل Ùˆ جنايت زمين فرود مي آمد Ùˆ  جنايت را به محبت ØŒ جنگ را به صلح ØŒ جهل را به دانايي ØŒ سياهي را به سپيدي ØŒ رياكاري را به اخلاص ØŒ دروغ را به راستگويي Ùˆ ...  مبدل مي كرد.

براستي اين علي كيست كه همه را عاشق و دلباخته خود كرده و عقل و قلب انسان هاي آگاهِ دوستدار بشريّت را در اقصي نقاط جهان با مذهب ها ، زبانها ، دينها و نژادها و جنسهاي مختلف تسخير كرده است؟

اين علي است كه مي گويد مرگ بزرگ ، همان فقر است. اين علي است كه مي گويد راست بگوييد و دشمن ستمگر و ياور مظلوم باشيد و هموست كه ندا در مي دهد كه با توده مردم باشيد چرا كه دست خداوند همراه جماعت است.

علي اين ماندگار تاريخ انسانيّت است كه ايمان اصيل Ùˆ اعتقاد عميق به آزادي را پايه Ùˆ اساس خود در حكومت ØŒ سياست Ùˆ مديريت قرار داد. علي است كه نمي خواهد درباره موضوع دين Ùˆ مذهب ØŒ عقيده خود را با زور به مردم تحميل كند Ùˆ همواره براي رسيدن به حقوق دور دست انساني از هرگونه مرزي Ùˆ قيدي مي گذرد Ùˆ در كنار عقيده اي متوقف نمي شود  Ùˆ در تنگناي مرزهاي زيانبار نژادي نمي ماند چرا كه او مي خواهد شرافت Ùˆ عزت نوع بشر را با همه رنگها ØŒ نژادها ØŒ جنسها Ùˆ زبانها تثبيت نموده Ùˆ تحكيم بخشد. در قاموس او سياه Ùˆ سفيد ØŒ زن Ùˆ مرد ØŒ تُرك Ùˆ عرب Ùˆ فارس معنا ندارد. چرا كه او حامي انسانيت است ØŒ صداي دلنواز عدالت انساني است.

انقلابيِ بزرگي كه بر ضدّ زر و زور و تزوير و مظاهر آن در اشكال مختلف شوريد و كاخ آرزوهاي لرزان زرمندان ، زورمندان و مزوران را در هم كوبيد و برابري و برادري را به عنوان تحفه اي ثمين به بشريت هديه داد . آن هم هزار و چهار صد سال پيش ...

 Ø²Ù…اني كه هنوز بشر معناي مدرنيته ØŒ حقوق بشر ØŒ آزادي ØŒ دموكراسي ØŒ تمدن Ùˆ فرهنگ را نمي دانست. اما علي (ع) هزار Ùˆ چهار صد سال قبل آنها را در مدرسه اراده با درايت ØŒ فراست Ùˆ  سياست خاص خودش با زباني گويا Ùˆ بياني بُرّا ياد مي داد . اما كاش قَدرش را مي دانستند . كاش از درياي بيكران انسان دوستي اش  ØŒ از علم بي پايانش ØŒ از مسلماني نابش Ùˆ از خيلي واقعيت هاي وجود نازنينش بهره مي بردند . كاش ... اما نكردند ...

و نهج البلاغه ...

كه نازله روح بلند Ùˆ والاي علي (ع) است براي تعليم Ùˆ تربيت خفتگان در بستر مَنيّت  Ùˆ در حجاب خود Ùˆ خود خواهي ØŒ معجوني است براي شفا ØŒ مَرهمي است براي درمان آلام Ùˆ مجموعه اي است به وسعت يك جامعه بزرگ انساني ØŒ راهنماي كليه نسلها براي همه عصرها Ùˆ كلامي ما فوق كلام مخلوق Ùˆ مادون كلام خالق. هرچه زمان مي گذرد نه تنها به كهنگي نمي گرايد ØŒ بلكه به طراوت Ùˆ تازگي آن افزوده مي شود Ùˆ اين است رمز Ùˆ راز بقا Ùˆ جاودانگي معجزه بياني علي (ع) ...

   Gخدايا ! ذكر نام علي را وِرْد زبانمان Ùˆ تبعيت از راه ØŒ هدف Ùˆ مَنِش او را  پيشه ما ساز.

   Gخداوندا ! ذره اي از صبر ØŒ سعه صدر Ùˆ قدرت تحمل مولايمان را بر ذائقه ما بچشان.

   Gالهي ! علي وار بودن Ùˆ ماندن ØŒ علي وار زيستن ØŒ علي وار تفكر كردن Ùˆ علي وار حركت كردن را به ما بياموزان.

   Gيا رب ! در ما ظرفيت درك ماهيّت عدل علي ØŒ ايمان علي ØŒ آرمان علي Ùˆ سكوت علي را ايجاد كن. يا علي مدد...